Ο Αμβρακικός κόλπος είναι ένας υγρότοπος υψίστης αξίας, όχι μόνο για τα Ελληνικά αλλά και για τα διεθνή δεδομένα.Είναι ένας από τους μεγαλύτερους, της Ελλάδας, και αποτελεί μια σχεδόν κλειστή και κατά συνέπεια προστατευμένη, από τους παράγοντες που δρουν στην ανοικτή θάλασσα, λεκάνη. Η επικοινωνία του κόλπου με το Ιόνιο πέλαγος, επιτυγχάνεται με στενό και αβαθή δίαυλο, πλάτους 600 m περίπου στο στενότερο σημείο, μήκους 3 km και βάθους περίπου 5 - 15 m. H έκτασή του φθάνει τα 405 km2 μεταξύ Στερεάς Ελλάδας και Ηπείρου , το συνολικό μήκος ακτών τα 256 km, το μεγαλύτερο μήκος του τα 33 km, το πλάτος κυμαίνεται από τα 6 μέχρι τα 21 km, ενώ μέσο βάθος είναι τα 26 m.
Αποτελεί μια κλειστή θάλασσα, με σχηματισμό ενός πραγματικού μωσαϊκού, υγροτόπων με μεγάλες λιμνοθάλασσες, παραποτάμιες ζώνες, καλαμώνες και σχηματισμούς αμμολωρίδων οι οποίες χωρίζουν τις λιμνοθάλασσες από τον κόλπο.Επικοινωνεί με το Ιόνιο Πέλαγος, μέσω του πορθμείου της Πρέβεζας .Το σύμπλεγμα των υγροτόπων του Αμβρακικού κόλπου είναι από τα σημαντικότερα του ελληνικού χώρου και χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλομορφία ζωής. Η δημιουργία τους οφείλεται στη δράση των δύο κύριων ποταμών, Λούρου και Αράχθου: τα φερτά τους υλικά σχηματίζουν δύο δέλτα και δευτερογενώς μεταφέρονται με τη βοήθεια των κυμάτων και σχηματίζουν επιμήκεις χαμηλές λουρίδες (λουρονησίδες), χωρίζοντας έτσι τις λιμνοθάλασσες από τον υπόλοιπο κόλπο.
Οι λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την ορνιθοπανίδα που φιλοξενούν, ενώ στην περιοχή έχουν καταγραφεί 254 είδη πτηνών, από τα οποία τα 78 είδη απαντούν όλη τη διάρκεια του έτους. Από τα πτηνά της περιοχής 126 είδη αναφέρονται ως απειλούμενα και προστατευόμενα στην Ε.Ε. ενώ 6 από τα είδη που έχουν καταγραφεί απειλούνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σε αντίθεση με τις εντατικές καλλιέργειες σε κλωβούς, δεν απαιτούνται ιχθυοτροφές και φαρμακευτικές ουσίες. Τα ψάρια τρέφονται ελεύθερα στα φυσικά ενδιαιτήματα των μεταβατικών νερών, ενώ οι ασθένειες είναι σχεδόν ανύπαρκτες.Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι είναι όλα εύκολα. Ακόμη και στα εκτατικά ιχθυοτροφεία απαιτείται διαχείριση σε χώρους-«κλειδιά» της επικοινωνίας μεταξύ θαλασσινού και γλυκού νερού, που ονομάζονται ιβάρια και αποτελούν την ουσιαστική ιχθυοπαγίδα.Ανάλογα με την παλίρροια στα ιβάρια και την εποχή, διαμορφώνονται οι κινήσεις του γόνου των ψαριών. Οι παγίδες ανοίγουν όταν ο γόνος εισέρχεται στις λιμνοθάλασσες και κλείνουν όταν ο γόνος κινείται έξω, προς την ανοιχτή θάλασσα.Ετσι, αυξάνονται τεχνητά τα ιχθυοαποθέματα εντός της λιμνοθάλασσας (σόδειασμα).Η καθαρισμένη ιχθυοπαγίδα προστατεύει την καλή ανάμειξη των θαλασσινών και των γλυκών νερών, συνεπώς και την ποιότητα των νερών της λιμνοθάλασσας, συνδυάζοντας την πρωτογενή παραγωγή με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον.
Κέϕαλοι, λαβράκια, τσιπούρες, μεγάλου μεγέθους γαρίδες (γάμπαρες), γλώσσες, σουπιές και χέλια ,είναι τα βασικά είδη ιχθυοπαραγωγής του Αμβρακικού Κόλπου.Έχουμε ακόμη σημαντικές μυδοκαλλιέργειες. Από την περιοχή περνούν συχνά δελϕίνια και μεγάλες θαλάσσιες χελώνες Carreta Carreta.
Τα ρυπογόνα συστατικά που μεταϕέρουν οι ποταμοί, που εκβάλουν στην περιοχή, καθώς και τα κατάλοιπα από την επεξεργασία των γεωργικών και κτηνοτροϕικών προϊόντων από τις μονάδες της ευρύτερης περιοχής, είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για μόλυνση του κόλπου.
Αν και η ιχθυοπαραγωγική ικανότητα του κόλπου αν και μειωμένη ,σε σχέση με το παρελθόν, είναι ακόμη υψηλή.Τον τελευταίο καιρό στους κατοίκους της περιοχής, έχει γίνει συνείδηση η προστασία του υγρότοπου και έτσι μαζί με την βοήθεια των αρχών της περιοχής, τελεί υπό καθεστώς διαχείρισης.
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΤΣΗΣ & D.T.B.......
